a) Lentik ekosistemler (Durgun tatlı su ekosistemleri):
Göl ve gölcük gibi durgun tatlı su ekosistemleri zamanla süksesyon geçirerek değişir. Bunların değişim hızı büyüklük ve derinlikleri ile ters orantılıdır. Tatlı su ekosistemlerinin coğrafik olarak izolasyona uğramaları türleşmeyi artırır.
Göller ve gölcükler gölün yüzey alanına ve derinliğine bağlı belirgin tabakalaşma gösterirler.
- Littoral Bölge: Kıyı boyunca köklü bitki türlerinin yetiştiği bölgedir.
- Limnetik bölge: Kıyıdan uzakta ve gölün açıklarına doğru yer alan bölgelerdir. Limnetik bölgede baskın tür plank-tonlardır.
- Bentik Bölge: Gölün taban kısmıdır.
Ilıman bölgelerdeki göllerde yaz ve kış mevsimlerinde sıcaklık artmasına ve azalmasına bağlı olarak termal tabakalaşma ortaya çıkar. Yaz aylarında gölün üst yüzeyine yakın tabakada su daha ılık, gölün derinlerine inildikçe soğuk tabaka ortaya çıkar. Bu iki tabaka arasında termoklin (sıcaklık geçişi) tabaka bulunur. Termoklin tabaka ısı farklılığından dolayı iki tabaka arasındaki madde geçişini engeller. bunun sonucunda üst tabakada mineral, taban kısmında oksijen azalır. İlkbahar ve sonbaharda üst ve alt yüzeydeki tabaka birbirine karışır madde oranları dengelenir.
Durgun su ekosistemlerinde birincil üretim miktarı; su akış havzasının kimyasal yapısına çevresindeki karasal alanlardan gelen akarsuların göle taşıdığı madde miktarına ve çeşidine bağlı olarak değişir. Genel olarak gölün verimliliği gölün derinliği ile ters orantılıdır.
Yapay göl, gölet ve barajların özellikleri farklıdır. Eğer su barajın taban kısmından bırakılıyorsa (Hidro elektrik üretiminde de bu yönde uygulama yapılır.) bırakılan soğuk su, mineral bakımından zengin, oksijen bakımından fakirdir.
