İstilacı Tür, ekonomik veya çevresel zarara veya insan sağlığına zarar veren bir yabancı türdür…” Yabancı türler, belirli bir ekosistemle ilgili olarak, herhangi bir tür… Bu ekosisteme yerli değil.”
Doğal olmayan türler, ya doğal menzil uzantıları tarafından bir topluluğa eklenebilir ya da insan aktivitesinin bir sonucu olarak tanıtıldıkları için eklenebilir. Çoğu yerli olmayan türler zararlı ekolojik etkilere sahiptir; Bunlar invazif türler olarak adlandırılır . Hemen hemen tüm ekosistemler, yayılan istilacı türlerin zararlı etkilerinden (aynı zamanda egzotik türler, deniz istilacı türler ve sucul istilacı türler) de risk altındadır.
İstilacı türler çevremiz için büyük bir tehdit oluşturuyor çünkü yaşam alanlarını değiştirebiliyor, ekosistem işlevlerini ve ekosistem hizmetlerini değiştirebiliyor, yerli türlerin dışına çıkabiliyor ya da yerini alacak, insan faaliyetlerine zarar vererek, ekonomiye milyonlarca dolar mal oluyor. Örneğin, tanıtılan türler ile tarım, ormancılık, balıkçılık ve diğer insan faaliyetlerine yönelik maliyetler, yalnızca ABD ekonomisine yılda 137 milyar dolar olarak tahmin edilmektedir.
Biyolojik Çeşitliliğe Yönelik Tehditler
İstilacı türler, biyolojik çeşitlilik için bir tehdit olarak, sadece ormansızlaşma gibi habitat tahribatına ikinci sırada gelmektedir. ABD’de yok olma riski altında olan türlerin neredeyse yarısı, tek başına getirilen etkiler ya da etkileriyle diğer süreçlerle birleştirilen etkiler nedeniyle tehlike altındadır. Gerçekte, ortaya çıkarılan türler, kirlilik, hasat ve hastalıktan daha fazla yerli biyolojik çeşitlilik için daha büyük bir tehdit olarak görülmektedir. İstilacı türler, (1) hastalığa neden olan, (2) hastalığa neden olan, (2) yırtıcı veya parazit gibi davranan, (3) rakip olarak hareket eden, (4) yaşam alanlarını değiştiren veya (5) yerel türlerle melezleştiren biyolojik çeşitliliği tehdit etmektedir.
Hastalık
Asya kestane yanıklığı mantarının kreş ticareti yoluyla tesadüfi olarak getirilmesi, 20. yüzyılın ilk yarısında 180 milyon hektarlık doğu Birleşik Devletler ormanlarından neredeyse Amerikan kestanesi çıkardı. Bu yok olma, Amerikan kestanesi tarafından domine edilen Doğu yaprak döken orman ekosisteminin bütünüyle bir dönüşümüne neden oldu. Kestaneların kaybı, bu ağaç türlerinin egemen olduğu ormanlarda yaşamaya adapte olmuş birçok hayvan için bir felaketti. Örneğin, sadece kestane ağaçlarında yaşayabilen on güve türü soyu tükenmiş oldu.
Yırtıcılar
İstilacı yırtıcılar, yerli türlerin popülasyon büyüklüğünü ciddi biçimde azaltabilir veya hatta nesli tükenebilir, çünkü yerli av türleri, yeni yırtıcı hayvanlara karşı savunma geliştirmemiş olabilir:
- Yırtıcı kahverengi ağaç yılanı, Admiralty Adaları’ndan gelen kargolarda Guam’a tanıtıldı. Kahverengi ağaç yılanları tarafından yapılan predasyon, Guam ormanlarına endemik olan on bir yerli kuş türünün onunu ortadan kaldırdı.
- Nazik bir yırtıcı olan Nil levrek, Afrika’daki Victoria Gölü’ne bir balık olarak tanıtıldı. Nil levreklerinden gelen predasyon, Victoria Gölü’nün yüzlerce muhteşem yerli çiklit balık türünü elimine etmiştir.
- İnvaziv otoburlar büyük hasara neden olabilir. Mesela adalar yeniden ziyaret edildiğinde bir deniz mahsulü kaynağı sağlamak için Avrupa denizciliği araştırmaları sırasında birçok uzak deniz adasına denizciler tarafından keçiler getirildi. 16. yüzyılda St. Helena adasına getirilen keçiler, endemik bitki türlerinin yarısını ortadan kaldırmıştır.
- Kuzey Amerika gri sincapları, Büyük Britanya ve İtalya’da yerli kızıl sincapların yok olmasına neden oluyor. Sunulan sincaplar, yerli türlerden daha verimli bir şekilde fındık yemeye ve potansiyel olarak yerli türlerin kaybına yol açıyor.
- Zebra midyeleri kazara Rusya’dan gemilerin balastında getirildi. Zebra midyeleri su habitatlarını büyük miktarlarda su filtreleyerek değiştirerek, planktonik organizmaların yoğunluklarını azaltır ve geniş alanlarda yoğun kütlelere yerleşirler. En az otuz tatlı su midyesi, zebra midyesinden gelen rekabetten yok olma tehlikesiyle karşı karşıyadır.
Melezleme
Hibridizasyon, iki farklı türün üyeleri birbiriyle çiftleştiğinde ve her iki ebeveynin genlerini taşıyan canlı yavru ürettiklerinde ortaya çıkar. Bir istilacı tür, doğal bir akrabadan çok daha bolca olduğunda, bu kadar çok, melezleştirilebilir ki, istilacı genleri, yerli türlerin “selini”, öyle ki, hiçbir birey, yerli türün tüm genotipini içermez, böylece yerli türleri yok olmaya etkili bir şekilde sürerler. .
Bu tür durumlarda hibritleşmenin yaygın olması mümkündür, çünkü yerli türler istilacı ile melezleşmeyi önlemek için üreme izolasyon mekanizmaları için seçim yapmamışlardır. ABD’de nesli tükenmekte olan türler yasası altında listelenen nesli tükenmiş olan 26 hayvan türünden en az üçü istilacılarla melezleşmeden dolayı tamamen ya da kısmen kaybolmuştu. Örneğin,Invasion Meltdown
Çoğunlukla istilacı türler birbirleriyle etkileşir ve her iki türün de zararsız olduğu bir soruna neden olurlar, bu da istilaların erimesi olarak bilinen bir kavramdır. Miami’de dikilmiş süs incir ağaçları, tozlaşma için gerekli olan yaban arısı türlerinden yoksun oldukları için steril olduklarından yayılmamışlardır. Bununla birlikte, 1990’ların başlarında incirleri dölleyebilen bir yaban arısı türü bölgeyi bağımsız olarak istila etmiştir, bu nedenle incirler çoğalabilmekte ve yayılabilmektedir.
İstilacı Türlerin Kontrolü
İstilacı türleri kontrol etmek için kullanılan stratejiler arasında, (1) potansiyel istilacıları dışarıda tutmak, (2) istiladan hemen sonra potansiyel istilacıları ortadan kaldırmak, (3) biyolojik kontrol, (4) kimyasal kontrol ve (5) mekanik kontrol.
Potansiyel İstilacıları Dışarıda Tutmak
Potansiyel olarak zarar verici istilacıları ilk sırada tutmak, tanıtılan türlerle başa çıkmanın en uygun maliyetli yoludur. Yeni türlerin istila edebilme kabiliyeti gemi balast suyu, ahşap ambalaj malzemesi ve bahçecilik bitkileri gibi ortak istila yollarını izleyerek azaltılabilir.
İşgalden Sonra Ortadan Kaldırılması
Hızla keşfedildikleri ve nüfus düzeylerinin düşük kaldığı durumlarda istilacı türlerin yok edilmesi daha kolaydır. Bir istilacı tamamen ortadan kaldırmak imkansız olsa bile, erken müdahale istilacıların nüfus büyüklüğünü kabul edilebilir derecede düşük seviyelerde tutabilir. Örneğin, Dev Afrika Salyangozları Florida’dan etkili bir şekilde elendi. Şu anda California’daki araştırmacılar, yakın zamanda bu bölgeyi işgal eden deniz yosunu Caulerpa’yı yok etmeye çalışıyorlar.
Biyolojik kontrol
Biyolojik kontrol, istilacı popülasyonunun küçültme girişimi için bir istilacı bitkinin (yani bir hastalık, parazit, yırtıcı hayvan veya rakip) düşmanı sokulmasını içerir.
Bazen, dahil edilen haşerenin doğal menzilinden doğal bir düşman tanıtmak etkili olabilir. Örneğin, Avustralya’yı Amerika kıtasını işgal eden dikenli armut kaktüsü, tırtıl kaktüs üzerinde beslenen Güney Amerika’dan bir güve getirilerek etkili bir şekilde kontrol altına alınmıştır. Diğer durumlarda, en etkili kontrol, farklı bir alandan (yeni bir birlikten) bir düşmanın bulunmasıyla ortaya çıkmaktadır, çünkü işgalci hiçbir zaman temasta bulunmadıkları türlere karşı herhangi bir savunma geliştirmemiş olabilir. Örneğin, Güney Amerika’daki bir virüs Avustralya’daki Avrupalı Tavşanı kontrol etmek için kullanılmıştır.
Biyolojik kontrolün bir dezavantajı, bazı ajanların hedefsiz saldırabilen türlere saldırmaları, zararlı istilacıların kendileri olmalarıdır ve kurulduğunda sıkıntıya sokulmuş bir doğal düşmanı ortadan kaldırmak çok zordur.
Kimyasal Kontrol
Kimyasal kontrol, işgalcileri öldürmek için kimyasal böcek ilaçlarını kullanmayı içerir. Kimyasallar bazı türleri (örneğin Florida’daki su sümbülü) etkin bir şekilde kontrol edebilmesine rağmen, kimyasal kontrolün bazı sorunları vardır. Örneğin pestisitler hedef olmayan türleri etkileyebilir. Kimyasal kontrol pahalı olabilir ve sadece sınırlı bir süre için etkili olabilir, çünkü zararlılar pestisitlere karşı direnci geliştirebilir.
Mekanik Kontrol
Mekanik kontrol, istilacıları çıkarmak için makine veya insan çabası kullanmayı içerir. Mekanik kontrol, Güneybatı ABD’de (Tamarix kontrolü) invaziv Tamarix için etkili bir kontrol stratejisi olmuştur. Gönüllü mahkum emeği Florida’da kağıt ağaçlarını kesmek için ve Kentucky’de Avrasya muskası devresini sökmek için kullanılmıştır.
İstilacıları yönetmek için en yeni teknoloji ekosistem yönetimidir; tüm ekosistem, çoğu egzotik istilacı üzerinde uyarlanmış doğal türleri tercih etme eğiliminde olan düzenli bir muameleye (simüle edilmiş doğal yangın rejimi gibi) maruz kalmaktadır. Çok yeni olduğu için, her bir tür habitatta ekosistem yönetiminin uygulanabileceği özel yollar belirlenmelidir.
