Güneş sistemimizin merkezinde Güneş, etrafındaki yörüngelerle çevrelenmiş gezegenler ve nesnelerle çevrili bir yıldız. Güneş, hidrojen ve helyumdan oluşan sıcak gazların sıcak bir topudur. Güneş, güneş sistemimizin en büyük nesnesi olup, güneş sisteminin toplam kütlesinin yüzde 99,8’ini oluşturur ve Jupiter diğerlerinin çoğunu alır. Güneş’in güçlü enerjisi ve sıcaklığı, hayvan ve bitki türlerinin yaşamını sürdürmek için Dünyaya yardım eder. Güneş aynı zamanda tüm Samanyolu Gökadası’nın dört bir yanına dağılmış milyarlarca yıldızın bir parçasıdır. Güneş’in ortalama çapı, Dünya’nın kabaca 109 katı olan 864.000 mildir. Eğer Dünya’nın boyutu Güneş ile kıyaslanırsa, Dünya Güneş’in tipik bir ön kapının boyutuna sahip bir ABD nikelinin boyutu olacaktır. Güneşin ekvatordaki dönme süresi yaklaşık 27 gündür ve direklerde dönme süresi yaklaşık 36 gündür.
Güneşin Katmanları
Güneş yedi tane iç ve dış katmana sahiptir. İç tabakalar çekirdek, ışınlayıcı bölge ve konveksiyon bölgesidir, dış tabakalar ise fotofer, kromosfer, geçiş bölgesi ve koronadır.
Güneşin Dış katmanları
Photosphere: Güneş’in en derin tabakası ve insan gözünün doğrudan Dünya’dan görülebilen tabakası. Ayrıca güneş yüzeyi denir. Bu tabakanın çoğu, konveksiyon tabakasındaki kabarcıklı gazın ve güçlü manyetik alanların neden olduğu güneş lekelerinin neden olduğu granülasyon ile kaplıdır. Güneş’in granülasyonu, fotoselde, koyu renkli kenarları olan parlak hücrelerin ortaya çıkmasına neden olan grenli bir görünümdür. Fotoselin sıcaklığı yaklaşık 6500 derece Kelvin’den aşağıya doğru 4000 derece Kelvin’e kadar değişir.
Kromosfer: Güneşin bu tabakası, fotoferden 250 mil ile 1300 mil arasındadır. Kromosferde tabanda yaklaşık 4000 derece Kelvin ve üstte 8000 derece Kelvin vardır. Sonuç olarak, bu tabakada ve güneşin diğer yüksek katmanlarında, NASA araştırmasına göre Güneş’in merkezine yaklaşırsa daha sıcak olduğu alt katmanlardakinden farklı olarak, Güneş Güneş’ten uzaklaşırsa sıcaklık artar.
Geçiş Bölgesi: Bu tabaka yaklaşık 60 mil büyüklüğünde çok incedir ve korona ile kromosferin ortasında yer alır. Geçiş bölgesi tabakasında, sıcaklık yaklaşık olarak 8000 ila 500.000 derece Kelvin’den hızla yükselir. Bilim adamları henüz bu hızlı sıcaklık artışının neden olduğunu keşfetmiyorlar.
Corona: Bu katman Güneş’in en dış tabakası. Fotoğraf küresi üzerinde yaklaşık 1300 milden başlar ve üst sınırı yoktur. Sıcaklığı 500.000 derece Kelvin ila 1 milyon derece Kelvin arasındadır. Korona çıplak gözle görülemez, ancak toplam güneş tutulması sırasında onu görüntülemek için bir koronagraf teleskop kullanabilir.
Güneşin İç Katmanları
Çekirdek: Çekirdek , güneşin yaklaşık 15 milyon santigrat derece sıcaklık üreten termonükleer reaksiyonlar yoluyla enerjinin üretildiği Güneş’in orta bölgesidir. Bu nükleer reaksiyonlar, helyum üretmek için hidrojeni kullanır. Sonuç olarak, NASA çalışmalarına göre, güneşin yüzeyini yeryüzünde aldığımız ışık ve ısı olarak bırakan enerji açığa çıkar. Çekirdek, Güneş’in merkezinden yaklaşık dörtte bir yol kat eder.
Radyasyon Bölgesi: Bu bölge çekirdek ve konvektif bölgelerin ortasındadır ve Güneş’in yarıçapının yaklaşık yüzde 70’i kadardır. Çekirdekdeki nükleer füzyon yoluyla üretilen enerji, elektromanyetik radyasyon olarak, dışa doğru radyasyon bölgesinde yayılmak üzere 170.000 yılı aşkın bir süreye yayılıyor. Bu bölgede enerji, foton taşıyıcıları tarafından zigzagging yolları vasıtasıyla birçok kez zıpladığı bir süreçte radyasyon yoluyla dışarıya uygulanır.
Konveksiyon Bölgesi: Güneşin bu tabakası, radyal bölge üzerindedir ve Güneş’in iç kısmının en dış tabakasıdır. Görünür yüzeye yaklaşık 200.000 kilometre derinlikte uzanır. Konveksiyon bölgesinin altındaki sıcaklıklar yaklaşık 2 milyon Santigrattır. Enerji, ısıtılmış ve soğutulmuş gazın konveksiyon akımları yoluyla güneş yüzeyine doğru hareket eder. Bu, radyal alanın yoğunluğunun yeteri kadar azaldığı ve ışıktan çekirdeğin enerjisinin sıcağa dönüştürüldüğü zaman gerçekleşir. Işınsal bölgelerin kenarından gelen ısı, geriye doğru batmak için yeterince soğuyana kadar yükselir. Isıtılan materyalin yükselme ve soğuma paterni, konveksiyon bölgesi hücrelerinde meydana gelir. Bu çalkantılı hareketler, güneş yüzeyinde görülebilen granülasyon veya süper granülasyona neden olur.
